10 over 5 ging het wekkertje. Douchen, aankleden en naar beneden, waar we broodjes en jam kregen. Het busje kwam natuurlijk een half uur te laat, een half uur dat we dus heerlijk in ons bedje hadden kunnen liggen.
Het regende ook nog eens pijpenstelen, dus erg vrolijk keken we niet.
De toch met het busje, waar nog eens 6 personen in zaten, duurde 20 minuten. We reden door buitenwijken van Siem Reap en we verwonderde ons weer over de huizen die we zagen. Je kunt het geen huizen noemen. Hutjes, waar de mensen in wonen, maar hoe klein of armoedig de hut ook, op iedere hut staat een antenne. Ze zijn hier gek op TV, het liefst per hut 2 (naast elkaar!).

De boot is een lange smalle schuit. Achterin een grote bak voor de bagage en de bestuurder. Voor lange banken tegenover elkaar. Er werd zeker 20 man in de boot gepropt en de zijkanten waren naar beneden ivm de regen.
2 van deze boten vol toeristen vertrokken tegelijk.

De tocht was schitterend. Het eerste stukje tussen de paalwoningen en gewoon bootjes, waarop de mensen wonen door. Toen een uurtje het Tonle Sap meer (een soort binnenzee, een gigantisch meer in Cambodja). Daar was niet veel aan, maar het stopte met regenen en dat was wel prettig. Daarna weer een rivier op. Hier weer genoten van de mensen en kinderen die aan de rivier wonen. Complete dorpen op het water. De kinderen zwaaien enthousiast als we langs komen. De vieze rivier wordt voor alles gebruikt. Vissen, zwemmen, wassen, afwassen en zelfs tanden poetsen en dan je mond spoelen met het vieze water!!

Na 9 uur varen, wat wel een beetje te lang was, waren we in Battambang. Daar werden we opgehaald door een chauffeur van ons hotel. Het hotel is erg mooi, maar het bed weer een plank. Die Aziaten zijn dol op harde bedden, maar ik niet.

Na even douchen, wat drinken en relaxen het stadje ingelopen. Dit is nog niet zo toeristisch stadje en overal worden we nagegaapt. We aten wat bij de pomme d'amour en hadden een gezellig praatje met de Franse eigenaar.
Tijdens het eten kwamen er zwerfkinderen bij ons bedelen, dit gaf ons een zeer dubbel gevoel. Daar zit je dan als rijke Westerse toerist, goedkoop te eten en te drinken en aan je tafel staat een jochie van een jaar of 9, zo stoned als een aap van het lijm snuiven te bedelen.
Wat is armoede toch een wreed iets. Kinderen die zo moeten leven. Je hart breekt....